ระยะเวลา 21-31 ก.ค.
ยินดีต้อนรับทุกคนเข้ามานั่งในงานเลี้ยงของราชินีขาวพร้อมเครื่องดื่มสุดพิเศษในค่ำคืนของงานเลี้ยงน้ำชา ❄️
ยินดีต้อนรับทุกคนเข้ามานั่งในงานเลี้ยงของราชินีขาว ❄️
[USER]เดินเข้ามาและพบกับปาร์ตี้น้ำชาของราชินีขาว
บริเวณรอบบ้านเอลลิสถูกตกแต่งด้วยกุหลาบขาวตามธีมราชินีขาวและภายในบ้านนั้นก็มีโต๊ะงานเลี้ยง พร้อมเครื่องดื่มสุดพิเศษในค่ำคืนของงานเลี้ยงน้ำชา
น้ำชาทั้งหลายถูกจัดเตรียมไว้รอเหล่าอลิซที่จะมาเยือนในดินแดนแห่งความทรงจำนี้ รวมอีกทั้งจะพบเห็นขนมหวาน
สำหรับงานเลี้ยงและจดหมายสำหรับกิจกรรม อีกทั้งยังมีตุ๊กตาหิมะที่ถูกปั้นไว้เพื่อรอต้อนรับพวกคุณทุกคน!
[USER] จึงได้รับจดหมายในการเขียนถึงตัวเอง
ในตอนนี้คุณจะได้เก็บความทรงจำในคืนนี้
ทั้งหมดเอาไว้ลงในกระดาษวิเศษของราชินีขาว!
คุณนั่งลงและนึกไปถึงความทรงจำดีๆที่มีที่นี่ในช่วงเวลาแห่งนี้ แล้วจึงลงมือเขียนจดหมายถึงตัวเองในอนาคต ความรู้สึกที่ได้มา
ที่สถาบัน หรือจะเป็นเป้าหมายในอนาคตของตัวเองก็ตามฉบับหนึ่งขึ้นมา
[USER] ลงมือเขียนจดหมายเสร็จ หรือแม้ในตอนนี้จะยังนึกไม่ออกว่าจะเขียนอะไรก็ไม่เป็นไร..ยังไงเสีย ท้ายที่สุดแล้วจดหมายแห่งความทรงจำเหล่านี้ก็จะถูกเก็บรักษาไว้เป็นอย่างดีในขวดโหลแก้วเพื่อให้คุณได้หวนกลับมาดูอีกครั้งในคืนวันที่คุณอาจหลงลืมมันไป
[USER] จึงเลือกดื่มเครื่องดื่มสุดพิเศษในค่ำคืนเหล่านี้ขณะร่วมสนุกไปกับงานเลี้ยง
[USER]ได้รับเครื่องดื่ม [ Piano's dream ]
' กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของลาเวนเดอร์และพีช เบาบางแต่น่าประทับใจ '
เด็กหนุ่มเสียงเบาผู้ร่วมประสานบทเพลงกับเด็กสาวเสียงดัง ทั้งสองร่วมบรรเลงเพลงอย่างสุขสมราวกับจมอยู่ในแดนฝัน แต่ก็พังทลายลงเมื่อเสียงทั้งสองต่างถูกช่วงชิงไปจากเด็กหนุ่มสาว เป็นรสชาติที่ชวนให้หลับฝันคิดคะนึง รำพึงถึงสิ่งที่หายไป
คุณได้รับผลพิเศษ: ทำให้เสียงของผู้ดื่มเบาเพียง 20 เดซิเบลเป็นเวลา 24 ชั่วโมง
หากยิ่งพยายามพูดให้ดังขึ้นเสียงจะยิ่งเบาลง
ก่อนที่ราชินีขาวจะดีดนิ้ว! และจดหมายก็ได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย
ดูเหมือนคุณจะต้องออกเดินหา [ เส้นเสียงของเปียโนและฟอร์เต้ (สายเปียโน) ] มาแลกยาถอนพิษแล้วล่ะ !
"หากขาดเส้นสายเหล่านี้เปียโนฟอร์เต้ก็คงจะบรรเลงบทเพลงออกมาไม่ได้หรอกนะ"
[USER]ได้รับเครื่องดื่ม [ Dreamt to be fortissimo ]
ความสดชื่นที่ชัดเจนแต่กลับแฝงรสขมเอาไว้ที่ปลาย
เด็กสาวเสียงดังผู้ร่วมประสานบทเพลงกับเด็กหนุ่มเสียงเบา
ทั้งสองร่วมบรรเลงเพลงอย่างสุขสมราวกับจมอยู่ในแดนฝัน
แต่ก็พังทลายลงเมื่อเสียงทั้งสองต่างถูกช่วงชิงไปจากเด็กหนุ่มสาว
เป็นรสชาติที่ราวกับกลบความขมขื่นและเศร้าโศกเอาไว้ด้วยความร่าเริง
คุณได้รับผลพิเศษ: ทำให้เสียงของผู้ดื่มดัง 120 เดซิเบลเป็นเวลา 24 ชั่วโมง
หากยิ่งพยายามพูดให้เบาลงเสียงจะยิ่งดังขึ้น
ก่อนที่ราชินีขาวจะดีดนิ้ว! และจดหมายก็ได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย
ดูเหมือนคุณจะต้องออกเดินหา [ เส้นเสียงของเปียโนและฟอร์เต้ (สายเปียโน) ] มาแลกยาถอนพิษแล้วล่ะ !
"หากขาดเส้นสายเหล่านี้เปียโนฟอร์เต้ก็คงจะบรรเลงบทเพลงออกมาไม่ได้หรอกนะ"
[USER] ได้รับเครื่องดื่ม Rising แห่งช่วงเวลาพระอาทิตย์ขึ้น
รสหวานจนแสบลิ้นของน้ำเชื่อมรสผลไม้หลากสี โปะทับด้วยครีมล้น ๆ เป็นแหล่งน้ำตาลชั้นดีชวนให้รู้สึกกระปรี้กระเปร่า
' ถึงคราวต้องบอกลา
เมื่อเวลายามเช้ามาถึง เธอต้องตื่นจากฝันเพื่อออกไปใช้ชีวิตในโลกแห่งความเป็นจริงใต้ท้องฟ้าที่สดใส
และใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีจนสิ้นสุดเวลาของแสงตะวัน '
คุณได้รับผลพิเศษ : ทำให้ผู้ที่ดื่มมีความรู้สึกพลังงานเหลือล้น
และทุกครั้งที่เอ่ยปากพูดอะไรจะมีประกายสายรุ้งออกมา
ก่อนที่ราชินีขาวจะดีดนิ้ว! และจดหมายก็ได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย
ดูเหมือนคุณจะต้องออกเดินหา [ หนังสือนิทาน ] มาแลกยาถอนพิษแล้วล่ะ !
" จงหาหนังสือนิทานที่หล่นหายไป ตามเส้นทางที่บ่งบอกถึงมัน "
[USER] ได้รับเครื่องดื่ม Twilight แห่งช่วงเวลาพลบค่ำ
เสียงซ่าและความจืดชืดที่แทบจะไร้รส มีเพียงสีสันที่สะดุดตาและรสเฝื่อนติดที่ปลายลิ้น
' ชวนให้รู้สึกถึงความรู้สึกว่างเปล่าไม่ต่างจากความฝันที่แม้จะงดงามแต่ก็ไม่อาจสัมผัสได้จริง ถึงอย่างนั้นฉันก็ยินดีจะต้อนรับเธอ ณ ที่แห่งนั้น '
คุณได้รับผลพิเศษ : ทำให้ผู้ที่ดื่มเข้าไปรู้สึกง่วงแต่ก็นอนไม่ได้
และยังมีดาวดวงน้อยๆบินรอบหัว คอยร้องเพลง twinkle twinkle little star กล่อมนอน
ก่อนที่ราชินีขาวจะดีดนิ้ว! และจดหมายก็ได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย
ดูเหมือนคุณจะต้องออกเดินหา [ หนังสือนิทาน ] มาแลกยาถอนพิษแล้วล่ะ !
" จงหาหนังสือนิทานที่หล่นหายไป ตามเส้นทางที่บ่งบอกถึงมัน "
[USER]ได้รับเครื่องดื่ม [Gefallener Engel]
รสสัมผัสที่หวานหอมกลับกลายเป็นรสชาติเผ็ดร้อนในชั่วพริบตาราวกับกำลังได้รับโทษทันฑ์และจิตสำนึกกำลังกู่ร้องต่อความผิดบาป
ความหงุดหงิดขุ่นมัวภายในจิตใจค่อยๆปรากฏขึ้นอย่างไร้สาเหตุราวกับเครื่องดื่มนั้นกลับได้พาคุณจมลงไปสู่ความขุ่นมัวในจิตใจแม้จะเคยมีเพียงเล็กน้อยเท่าใดก็ตาม
คุณได้รับผลพิเศษ: ทำให้ผู้ดื่มดูร้อนรุ่มขึ้นมาทันตา อีกทั้งอาจจะรู้สึกฉุนเฉียวกว่าเดิมเล็กน้อย
ใครก็ตามที่สัมผัสตัวของคุณอาจรู้สึกเหมือนถูกไฟลนจนต้องถอยห่าง
หากไม่หาของแก้ใน 10 นาที ระวังจะไม่มีใครเข้าใกล้ตลอดชีวิตล่ะ
(หลังจาก10นาทีผลจะหายไป)
ก่อนที่ราชินีขาวจะดีดนิ้ว! และจดหมายก็ได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย
ดูเหมือนคุณจะต้องออกเดินหา [ นาฬิกาพก ] มาแลกยาถอนพิษแล้วล่ะ !
"อันเวลานั้นมีค่า ช่วงเวลาที่เสียไปในทุกๆวินาที จงอย่าให้สูญเปล่า
จงตามหามัน และเสียสละเพื่อมัน ก่อนที่คำสาปจะเป็นนิรันดร์"
[USER]ได้รับเครื่องดื่ม [Volgel paradies]
สัมผัสอันอ่อนโยนกับรสละมุนอมเปรี้ยวที่ปลายลิ้นและการตกแต่งแก้วที่ให้ความรู้สึกเรียบง่ายแต่แฝงความหรูหราเหมือนกับสรวงสวรรค์ที่ถูกนำมาอยู่ในแก้วใบงาม
ความรู้สึกของการมีชีวิตที่แสนจะอ่อนโยน อบอุ่นเสียจนไม่อยากหยุดดื่มด่ำไปกับมัน
นับเป็นของขวัญตอบแทนจากพระผู้เป็นเจ้าที่ทำให้ได้รับความรู้สึกเปี่ยมไปด้วยความสุข ความยินดีรวมถึงความมีเมตตาที่อยากแบ่งปันให้กับผู้คนรอบข้าง
แต่ท่ามกลางความสวยงามแสนสงบสุขและเปี่ยมไปด้วยสีสันกลับมีบางอย่างขาดหาย
เหมือนกับตัวคุณได้หลงลืมอะไรบางอย่างไปท่ามกลางความสุขที่ได้รับมาเหล่านั้น
คุณได้รับผลพิเศษ: ทำให้ผู้ดื่มตัวเรืองแสงเจิดจ้าสุดๆ
หากหาของแก้ไม่ได้ใน 15 นาทีจะเรืองแสงไปตลอดชีวิต
(หลัง15นาทีเดี๋ยวก็หายเรืองแสงไปเอง)
และรู้สึกอิ่มความความสุขอยากช่วยเหลือผู้อื่นไปทั่ว
ก่อนที่ราชินีขาวจะดีดนิ้ว! และจดหมายก็ได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย
ดูเหมือนคุณจะต้องออกเดินหา [ นาฬิกาพก ] มาแลกยาถอนพิษแล้วล่ะ !
"อันเวลานั้นมีค่า ช่วงเวลาที่เสียไปในทุกๆวินาที จงอย่าให้สูญเปล่า
จงตามหามัน และเสียสละเพื่อมัน ก่อนที่คำสาปจะเป็นนิรันดร์"
[USER]ได้รับเครื่องดื่ม Overnight Moment
Steam Milk เซิร์ฟพร้อม Choc Event ฟองนมนุ่มละลายในปาก
เปลี่ยนรสชาติให้เข้มข้นด้วยช็อคโกเลตเหลว
หลังดื่มจะทิ้งความรู้สึกอันหอมหวนไว้เพียงชั่วอึดใจก่อนจะหายไปดั่งหิมะต้องแสงอาทิตย์
คุณได้รับผลพิเศษ : เมื่อดื่มเข้าไปแล้วร่างกายจะหดลงจนกลายเป็นเด็ก
แต่เสื้อผ้าไม่ได้หดลงไปด้วย ต้องระวังเอาไว้ด้วยนะ !
ก่อนที่ราชินีขาวจะดีดนิ้ว! และจดหมายก็ได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย
ดูเหมือนคุณจะต้องออกเดินหา [ เข็มนาฬิกาที่หายไป ] มาแลกยาถอนพิษแล้วล่ะ !
[USER]ได้รับเครื่องดื่ม Forever Eternal
Cold Brew Coffee กาแฟเย็นๆ รสเบา ละมุนและหอมหวาน
เหมาะกับคนที่ไม่ชอบดื่มกาแฟที่ขมมากเกินไป
รสชาติอบอวนในปาก ติดค้างยากจะลืมแม้เวลาจะผ่านไปเนิ่นนานแล้วก็ตาม
คุณได้รับผลพิเศษ :
ถึงจะดูเบากว่ากาแฟทั่วแต่ความจริงแล้วฤทธิ์เดชแทบไม่ได้ต่างกันเลย
เมื่อดื่มแล้วจะทำให้พูดเป็นเพลงและเดินแบบสวอนเลก
ร่าเริงจนคิดว่าแอบไปเสพที่ไหนมารึเปล่าเลยล่ะ
ก่อนที่ราชินีขาวจะดีดนิ้ว! และจดหมายก็ได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย
ดูเหมือนคุณจะต้องออกเดินหา [ เข็มนาฬิกาที่หายไป ] มาแลกยาถอนพิษแล้วล่ะ !
[USER]ได้รับเครื่องดื่ม [ บทประพันธ์แห่งนาร์วาล ]
กลิ่นหอมอ่อนของบลูเบอร์รี่ สัมผัสความซ่าของโซดาและรสหวานเข้มข้นของรสผลมะเดื่อทะเล
รสชาติของความทุกข์ระทมปนความโศกอันตราตรึง
ความรู้สึกราวกับตกลงไปยังก้นมหาสมุทรอันว่างเปล่า
วาฬนาร์วาลตัวน้อยผู้โดดเดี่ยวดื่มด่ำความโศกเศร้าเอ้อล้นภายในใจ ล่องลอยอย่างไร้จุดมุ่งหมายราวคนหลงทางสู่ความเงียบงัน
เมื่อใดกันจะพบกับปลายทางสุดท้าย…หยาดน้ำตาเจือจางลงไปในมหาสมุทรลึกอันไร้ที่สิ้นสุด
คุณได้รับผลพิเศษ: สูญเสียการได้ยิน และจะจมดิ่งสู่ความเสียใจและโศกเศร้า
ติดสถานะเจ้าน้ำตา (ไม่สามารถหยุดน้ำตาได้) เป็นเวลา 24 ชั่วโมง
ในขณะที่คุณยังคงงงงัน ราชินีขาวดีดนิ้ว! และจดหมายก็ได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย
ดูเหมือนคุณจะต้องออกเดินหา [ ไข่มุกแห่งความปรารถนา ] มาแลกยาถอนพิษแล้วล่ะ !
และจดจำคำใบ้ไว้ให้ดี...
"ความปรารถนาซ้อนลึกใน 'เปลือกหอยแก้ว'
สิ่งที่ตามหาคือสิ่งที่เห็นด้วยตาหรือสิ่งที่เห็นด้วย 'หัวใจบริสุทธิ์'"
จงตามหา [ ไข่มุกแห่งความปรารถนา ] ตามเส้นทางที่บ่งบอกถึงมัน
[USER]ได้รับเครื่องดื่ม [ เสียงขับขานแห่งท้องทะเล ]
เครื่องดื่มสีโอเชี่ยน รสหวานมันละมุนหอมนุ่มของกะทิ ตัดความเปรี้ยวซ่าของชาเลม่อนบลูฮาวาย
สัมผัสรสชาติหอมล้ำของชีวิตที่ยากจะลืมเลือน
เงือกน้อยตกหลุมรักมนุษย์เมื่อแรกพบ ความสงบในท้องทะเลนั้นไม่ช่วยให้เสียงขับขานไม่ถูกช่วงชิงเพราะความหลงใหล
เสียงคลื่นกระทบนำพาเงือกน้อยขึ้นสู่ฝั่ง สิ่งที่แลกกับความรักนั้นคือชีวิตที่พร้อมจะกลายเป็นฟองสบู่
คุณได้รับผลพิเศษ: "สูญเสียเสียงพูด
และตกหลุมรักคนที่เข้ามาพูดคุยด้วยคนแรกอย่างหลงใหล (ระยะเวลา 24 ชั่วโมง)
และหากใน 24 ชั่วโมงนั้นความรักไม่สมหวังจะกลายเป็นฟองสบู่
** กลายเป็นฟองสบู่ >> ตัวปกคลุมไปด้วยฟองสบู่ที่ไม่สามารถล้างออกได้ คล้ายกับตกถังฟองสบู่ **"
ในขณะที่คุณตกอยู่ในความงุนงง ราชินีขาวก็ดีดนิ้ว! และจดหมายก็ได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย
ดูเหมือนคุณจะต้องออกเดินหา [ ไข่มุกแห่งความปรารถนา ] มาแลกยาถอนพิษแล้วล่ะ !
และจดจำคำใบ้ไว้ให้ดี...
"ความปรารถนาซ้อนลึกใน 'เปลือกหอยแก้ว'
สิ่งที่ตามหาคือสิ่งที่เห็นด้วยตาหรือสิ่งที่เห็นด้วย 'หัวใจบริสุทธิ์'"
จงตามหา [ ไข่มุกแห่งความปรารถนา ] ตามเส้นทางที่บ่งบอกถึงมัน
เมื่อออกเริ่มเดินตามหา
[USER] ยังไม่ทันที่จะได้สังเกตอย่างถี่ถ้วน เสียงดีดนิ้วจากใครบางคนก็ดังขึ้นมา
' เอาหล่ะ ลองมองใหม่อีกรอบสิ '
สิ่งที่ปรากฎเบื้องหน้าคือทางแยกสองเส้นทาง มีความแตกต่างกันชัดเจน
คุณจะเลือกทางไหนล่ะ ?
[USER] ตัดสินใจเลือกเส้นทางที่เต็มไปด้วยป่าดิบชื้น คุณสัมผัสได้ถึงไออุ่นและเรื่องราวน่าตื่นเต้นที่รอคอยอยู่
เมื่อตัดสินใจเดินเข้ามาตามเส้นทางที่เลือกแล้ว . . .
คุณพบกับบ้านของใครบางคนที่ตั้งอยู่ใจกลางป่า อะไรบางอย่างกำลังดึงดูดให้คุณเดินเข้าไปในบ้านหลังนั้นอยู่
ขณะที่คุณกำลังจมอยู่ในห้วงความคิดก็มีเสียงสองเสียงดังขึ้นมาประสานกัน
เสียงหัวเราะของเด็กน้อยในบ้านหลังนั้น และ เสียงหญิงชราที่กำลังขอความช่วยเหลือไปยังพื้นที่ด้านข้าง
จะทำอย่างไรต่อดี ?
[USER]ได้เดินตามเสียงหัวเราะสดใสของเด็กน้อยคนนั้นไปเรื่อย ๆ
ตามพื้นห้องเต็มไปด้วยของเล่นมากมาย อาจจะดูเกะกะหรือดูเรียบร้อยในสายของคุณ
จนกระทั่ง[USER]พบเข้ากับห้องห้องหนึ่ง ที่บานประตูมีป้ายชื่อของเจ้าของห้องติดอยู่
' มันคือชื่อของคุณเอง '
เสียงหัวเราะสดใสที่ในทีแรกไม่สามารถแยกได้ว่าเป็นเสียงของใคร
ตอนนี้คุณนึกออกแล้ว มันคือเสียงของคุณนั่นเอง
คุณจึงเลือกที่จะ...
ภายในห้องสัมผัสได้ถึงกลิ่นของไม้และความอบอุ่นที่ปะทะเข้ากับผิวจนรู้สึกผ่อนคลายออกมา
ห้องนี้ตกแต่งคล้ายกับห้องนอนของคุณสมัยเด็ก หรืออาจคล้ายกับห้องนอนที่ใฝ่ฝันมานาน
ที่พื้นมีพรมขนสัตว์ปูเอาไว้ เมื่อสังเกตให้ดีแล้ว . . .
คุณเจอเข้ากับ [ หนังสือนิทานเด็ก ] ที่เป็นวัตถุดิบในการปรุงยาเพื่อถอนพิษ
เรียวนิ้วที่แตะสัมผัสตามปกหนังสือ ทำให้หวนนึกถึงช่วงเวลาในวัยเยาว์
เพียงแค่วิ่งเล่นกับผองเพื่อนครู่เดียวก็หมดแรง
แต่นั่นถือเป็นสิ่งเล็ก ๆ ที่สามารถมอบความสุขให้แก่เด็กน้อยในโลกใบยักษ์นี้ได้
สุดท้ายนี้ จงนำไปมอบให้กับราชินีขาวตรงหน้าเพื่อปรุงยาซะสิ !
เสียงของหญิงชราได้นำทาง[USER]มาในผืนป่าฤดูหนาว
บริเวณรอบ ๆ ค่อนข้างเงียบสงบ ไม่มีเสียงอะไรเลยแม้แต่น้อย
อุณหภูมิที่เย็นยะเยือกนี้ทำให้คุณหวนนึกถึงเรื่องราวในอดีตที่เคยสนุกสนานมาก่อน
สีหน้าของคุณเริ่มแสดงออกถึงความเศร้าหมองเมื่อนึกถึงความสุขนั้น
เมื่อเหม่ออยู่กับที่ไปสักพักก็มีสัมผัสอุ่นบริเวณเท้า . .
กระต่ายขนปุยกำลังนอนทับเท้าของคุณอยู่ นั่นทำให้คุณได้สติขึ้นมา
[USER] ตัดสินใจเลือกเส้นทางที่ขาวโพลน ข้างทางมีต้นไม้แห้งและหิมะที่กองกันจนเกือบเป็นภูเขาขนาดย่อย
เมื่อตัดสินใจเข้ามาตามเส้นทางที่เลือกแล้ว . . .
มันนำพาคุณเดินต่อไปเรื่อย ๆ จนพบเข้ากับธารน้ำแข็งในที่โล่งแจ้ง
ภาพตรงหน้าทำให้คุณต้องหยุดเดินเพื่อดื่มด่ำกับบรรยากาศ
เสียงดีดนิ้วได้ดังขึ้นอีกครั้ง
ตรงพื้นที่ที่ไกลออกไปบนธารน้ำแข็งมีอะไรบางอย่างกำลังลอยขึ้นอยู่
เส้นทางทั้งนั้นสัมผัสได้ถึงไออุ่นท่ามกลางความหนาว
ในจังหวะเดียวกัน อีกเส้นทางมีเสียงเรียกจากหญิงชรากำลังร้องขอความช่วยเหลือ
ทว่าเส้นทางที่จะไปช่วยเหลือนั้นคุณสัมผัสได้ถึงอุณหูมิที่เย็นยะเยือกกว่าเดิม
จะทำอย่างไรต่อดี ?
เมื่อเดินเข้าหาไออุ่นราวกับเป็นดอกตะวันที่มองไปทางแสงอาทิตย์
ตอนนี้[USER]พบเข้ากับสิ่งแปลกปลอมนั้นแล้ว
มันคือ 'ฟองอากาศ' ที่กำลังลอยละล่องขึ้นมาจากเบื้องล่าง
ภาพสะท้อนของฟองเหล่านั้นฉายปรากฏเป็นภาพเหตุการณ์ต่าง ๆ
จากในความทรงจำของคุณ ตั้งแต่ครั้งแรกที่คุณหกล้มในวัยเยาว์
ครั้งแรกที่คุณสัมผัสถึงเวทมนตร์
ครั้งแรกที่คุณสัมผัสถึงความสูญเสีย
และครั้งแรกที่คุณมีความสุขจนหัวเราะออกมา
ทันใดนั้นที่[USER]สัมผัสเข้ากับฟองอากาศแห่งความทรงจำ
มันก็แตกออกทันทีอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว
ภายในนั้นคุณได้พบกับ [ หนังสือนิทานเด็ก ] ที่มีความทรงจำในวัยเยาว์ของคุณเก็บไว้อยู่
สัมผัสจากไออุ่นแตะเข้าที่บ่าจากด้านหลังของคุณ
เมื่อหันไปจึงเห็นว่าเป็นราชินีขาวที่กำลังส่งยิ้มอ่อนโยนให้คุณอยู่
ราชินีขาวได้รับหนังสือนิทานเด็กเล่มนั้นมาและสัญญาว่าจะเก็บรักษามันไว้ให้
ก่อนจะพาคุณเดินไปตามเส้นทางเบื้องหน้าต่อ ราวกับว่ากำลังมีอะไรรอคุณอยู่
[USER]ยังไม่ทันที่จะได้สังเกตอย่างถี่ถ้วน เสียงดีดนิ้วจากใครบางคนก็ดังขึ้นมา
' เอาล่ะ ลองมองใหม่อีกรอบสิ '
สิ่งที่ปรากฎเบื้องหน้าคือทางแยกสองเส้นทาง มีความแตกต่างกันชัดเจน
เส้นทางที่มีหนังสือนิทานอยู่ . . อาจเป็นสถานที่ที่ดูลึกลับ
คุณจะเลือกทางไหนล่ะ ?
[USER]เลือกที่จะเดินทางเข้าสู่ถ้ำมืดมิดที่เต็มไปด้วยแสงระยิบระยับของดวงดาวประดิษฐ์
มีบรรยากาศให้เหมือนกับว่าอยู่ในฝัน และพบกับภูติน้อยผู้โปรยฝุ่นแห่งความง่วงลงมา
คุณเริ่มรู้สึกง่วงมากขึ้นและได้ยินเสียงดนตรีดังมากขึ้น ทำให้ผลของเครื่องดื่มหนักขึ้น
ตอนนี้คุณพบเข้ากับทางแยกอีกครั้ง
เส้นทางแรกเต็มไปด้วยภูติน้อยที่นอนหลับปุ๋ยอยู่เป็นจำนวนมาก
กลับอีกเส้นทางที่เงียบสงบ ไร้ซึ่งเสียงดนตรี
คำตอบที่ถูกต้องคือทางไหนกัน ?
เหล่าภูติน้อยได้ร่วมแรงร่วมใจกันโปรยฝุ่นแห่งความง่วงออกมาเป็นจำนวนมาก
ตอนนี้มันกองกันราวกับเสาสูงเสียดฟ้า แถมยังมีหลายเสาอีกต่างหาก
มีภูติตัวใหญ่ที่คอยนั่งเล่านิทานให้แก่ภูติน้อยที่ยังหลับไม่สนิทอยู่ด้านบนเมฆฝุ่น
ตอนนี้คุณสัมผัสได้ว่ามาถูกทางแล้ว
ทันทีที่[USER]ตัดสินใจกระโดดลงไปนอนที่ก้อนฝุ่นพวกนี้
แผ่นหลังของคุณก็กระแทกเข้ากับอะไรหนา ๆ บางอย่าง
คุณเจอเข้ากับ [ หนังสือนิทานเด็ก ] ที่จมอยู่ในกองฝุ่นเหล่านี้
มันเป็นวัตถุดิบในการปรุงยาเพื่อถอนพิษ
ความรู้สึกดีใจทำให้คุณหายง่วงขึ้นมาทันที
นำไปมอบให้กับราชินีขาวตรงหน้าเพื่อปรุงยาซะสิ !
ทางนี้เป็นทางตัน ดูเหมือนว่าต้องรีบย้อนกลับไปก่อนที่จะเผลอหลับอยู่ที่นี่
[USER]เดินทางเข้าสู่สวนที่มีแสงจันทร์
บริเวณนี้เต็มไปด้วยพืชพรรณที่เรืองแสงในที่มืดและอากาศบริสุทธิ์เต็มไปด้วยกลิ่นหอมของดอกไม้
มีนิทานบทหนึ่งเคยเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับดอกไม้ที่จะบานเฉพาะในคืนพระจันทร์เต็มดวง
มันจะส่องสว่างเพียงแค่ 5 ชั่วโมงเท่านั้น
นอกจากนี้มันยังเป็นที่ต้องการสำหรับการทำยารักษาโรคเฉพะทาง
เมื่อเดินฝ่าออกมา ทำให้[USER]พบกับภูติแห่งความสงบเข้าระหว่างทาง
พวกเขาเหล่านั้นดูตื่นเต้นดีใจที่ได้พบกับคุณ จนทำให้คุณรู้สึกผ่อนคลายลงและต้านทานความง่วงไว้ได้
พวกเขานำพาคุณไปยังบ่อน้ำที่อยู่ใจกลางสวนแห่งแสงจันทร์
มันเป็นบ่อน้ำที่สามารถทำให้รู้สึกสดชื่นและลดผลกระทบของเครื่องดื่ม
คุณจึงเลือกที่จะ...
น้ำในบ่อให้สัมผัสที่เย็นจนรู้สึกได้ คุณเห็นอะไรบางอย่างจมอยู่ใต้น้ำจึงจะหยิบมันขึ้นมา
และเมื่อหยิบมันขึ้นมาได้ [USER] ก็พบกับ [ หนังสือนิทานเด็ก ]
แต่ในขณะที่คุณกำลังดูหนังสือในมืออยู่นั้น กลับมีเงาของใครบางคนปรากฎอยู่เบื้องหน้า
เมื่อเงยหน้าขึ้นจากบ่อน้ำ คุณก็พบกับราชินีขาวส่งยิ้มอ่อนโยนให้อย่างเอ็นดู
และยังดูเหมือนว่าจะกำลังบอกใบ้อะไรบางอย่างให้กับคุณอยู่
แต่มีข้อแลกเปลี่ยน คุณจะต้องมอบ [ หนังสือนิทานเด็ก ] ไว้ให้ก่อน
ท่าทางเป็นมิตรของราชินีขาวทำให้คุณอยากทำตามในสิ่งที่ได้ยิน
คุณพบเข้ากับดอกไม้ประหลาดที่ส่องสว่างจ้ามากที่สุดในบรรดาดอกไม้ทุกดอก
อะไรบางอย่างดลใจให้คุณยื่นมือไปเด็ดมันออกมา
ทว่าเมื่อยื่นมือเข้าไปหา ทุกอย่างที่เห็นกลับมลายหายไปในพริบตา
[USER] เจอเข้ากับกระต่ายสีขาวขนปุกปุยตัวน้อยที่สวมหมวกทรงสูงใบเล็กดูประหลาดพิกล
ทันทีเมื่อมันเห็นคุณก็รีบกระโดดหนีหายไปท่ามกลางพื้นหิมะสีขาวโพลน คุณจึงเลือกที่จะ...
[USER] เดินตามทางของกระต่ายขาวไปจนกระทั่งพบกับต้นไม้ที่มีโพรงขนาดใหญ่
ราวกับเรื่องราวในนิทาน Alice in wonderland ที่วิ่งตามเจ้ากระต่ายที่กำลังเร่งรีบเพราะจะไปงานน้ำชาสายจนไปพบกับโพรงไม้ที่นำทางไปสู่แดนมหัศจรรย์
แต่ในขณะเดียวกันรอยเท้าของเจ้ากระต่ายที่หายไปกลับมุ่งหน้าไปอีกทางเสียแทน
คุณตั้งใจจะเดินอ้อมไปดักทางเจ้ากระต่ายหลังพุ่มไม้
แต่ทว่าบรรยากาศรอบตัว[USER]กลับค่อยๆเงียบลงเรื่อยๆ แต่คุณยังคงมุ่งหน้าตามความตั้งใจและสัญชาตญาณต่ออย่างไม่ลดละ
จนกระทั่งเห็นแสงสว่างรำไรอยู่เบื้องหน้า
[USER] เดินตามแสงมาเรื่อยๆจนกระทั่งกลับกลายเป็นว่าคุณเดินหลงกลับเข้ามาที่ทางแยกเดิมอีกครั้ง แม้แต่เงาเจ้ากระต่ายคุณก็ไม่เห็น
เหมือนคุณจะเดินพลาดจนเสียเวลาไปเล็กน้อย หากลองตัดสินใจดูดีๆอีกครั้งจึงอาจจะได้พบกับสิ่งที่ตามหาก็เป็นได้
[USER] ยังคงตามรอยเจ้ากระต่ายขาวมาเรื่อยๆจนกระทั่งถึงทางแยก
โดยทางหนึ่งคือเส้นทางที่มีรอยเท้ากระต่ายวิ่งต่อไป และหมวกใบน้อยที่เจ้ากระต่ายเคยสวมหล่นอยู่
แต่ในขณะเดียวกัน ณ ทางแยกอีกทางกลับมีเสียง 'ติ๊กต่อกๆ' ดังแผ่วเบาจากพุ่มไม้กุหลาบขาว
พุ่มไม้ที่ถูกประดับตกแต่งไว้อย่างดีให้เข้ากับธีมของเอลลิสที่เป็นราชินีขาว
[USER] เจอเข้ากับ [นาฬิกาพก] ที่เป็นวัตถุดิบในการปรุงยาเพื่อถอนพิษ
มันถูกซ่อนอยู่ใต้พุ่มกุหลาบขาวที่ถูกตัดแต่งให้เป็นโพรงอยู่ภายในเพื่อใช้ซ่อนสิ่งของสำหรับกิจกรรม
ในเมื่อได้สิ่งที่ต้องการมาแล้วก็ได้เวลานำมันไปมอบให้กับราชินีขาวตรงหน้าเพื่อปรุงยาแล้ว !
'ติ๊กต่อกๆ'
[USER] เดินตามทางมาเรื่อยๆจนได้ยินเสียงนาฬิกาดังขึ้นเบาๆจากสวนที่เป็นกำแพงพุ่มไม้สูงราวกับทางเข้าเขาวงกตที่มืดมิดไร้แสงไฟ
[USER] เดินเข้ามาในเขาวงกตลึกขึ้นเรื่อยๆจนกระทั่งพบกับทางแยก
ฝั่งหนึ่งมีแสงไฟสีนวลเล็ดลอดผ่านกำแพงพุ่มไม้เข้ามาในสายตาของคุณ
อีกทางแม้ยังคงมืดสนิทแต่กลับมีกระต่ายขาวใส่หมวกทรงสูงตัวหนึ่งกระโดดออกมาจากพุ่มไม้พร้อมกับคาบสายโซ่สีเงินเส้นเล็กวาววับอยู่ในปาก
มันหันมองคุณเล็กน้อยก่อนจะวิ่งหายเข้าไปในเขาวงกตลึกขึ้นอีก
[USER]เดินตามลึกเจ้ากระต่ายเข้ามาเรื่อยๆ
จนกระทั่งเจอ [นาฬิกาพก] เรือนเล็กตกอยู่หน้าศาลาหลังงามที่มีกระจกบานใหญ่ตั้งอยู๋
ราวกับสถานที่ลับที่ถูกซ่อนอยู่ในเขาวงกต ท่ามกลางแสงสีนวลเบาบางกับเชิงเทียนที่ถูกตั้งประดับประดาอย่างสวยงาม
บรรยากาศรอบตัว[USER]ค่อยๆเงียบลงเรื่อยๆแต่คุณยังคงมุ่งหน้าตามความตั้งใจและสัญชาตญาณอย่างไม่ลดละ
จนกระทั่งเห็นนแสงสว่างรำไรอยู่เบื้องหน้า
[USER] เดินตามแสงมาเรื่อยๆจนกระทั่งกลับกลายเป็นว่าคุณเดินหลงมาเจอทางตันที่มีเชิงเทียนประดับประดาอยู่ซึ่งเป็นต้นเหตุของแสงที่คุณเห็นก่อนหน้านี้
[USER] เจอทางแยกบริเวณทะเลสาบน้ำแข็งที่สะท้อนแสงจันทร์เงาระยิบระยับราวกับพื้นคริสตัลที่ชวนน่ามอง
กับอีกทางเป็นป่าที่ประดับประดาด้วยแสงไฟนวลตาาเงียบสงบ คุณจึงเลือกที่จะ...
[USER] เดินตามทางที่ประดับประดาไฟสวยงามมาเรื่อยๆจนกระทั่งเมื่อถึงจุดๆหนึ่ง
จู่ๆเจ้าก้อนขนหูยาวสีขาวใส่หมวกทรงสูงใบจิ๋ววิ่งผ่านปลายเท้าคุณไปพร้อมเสียง 'ติ๊กต่อกๆ' เบาๆ
[USER] เดินตามกระต่ายที่วิ่งหายไปจนกระทั่งกลายเป็นว่าตัวเองหลงมาอีกมุมนึงของสวนต้นไม้ที่ตัวเองเดินเล่นอยู่ในตอนแรก
และเพียงช่วงพริบตาต่อมาเจ้ากระต่ายขาวก็กระโดดออกมาจากโพรงไม้ใกล้ๆและวิ่งผ่านปลายเท้าคุณไปอีกรอบเสียแล้ว
แต่ในครั้งนี้หมวกใบเล็กและเสียงติ๊กต่อกๆกลับหายไปด้วย
ระหว่างทาง [USER] ก็ได้เผลอใจไปกับบรรยากาศโดยรอบจนลืมจุดหมายไปแทน
แสงไฟอุ่นและบรรยากาศนุ่มนวลช่วยคลายความรู้สึกร้อนรุ่มขุ่นมัวในกายคุณได้เล็กน้อย
จนกลายเป็นว่าเผลออีกทีก็เดินวนครบรอบกลับมาที่เดิมและเจ้ากระต่ายก็หายไปซะแล้ว
จบลงที่[USER]เดินวนโดยรอบจุดที่ตกแต่งสวยไปซะเฉยๆ
ไม่แน่กระต่ายแปลกๆอาจมีความลับอะไรก็ได้ ลองไปตามหามันดูอีกทีสิ
[USER] ลองมองเข้าไปในโพรงไม้ซึ่งภายในมีหมวกทรงสูงใบจิ๋วและ [ นาฬิกาพก ] ตกอยู่
ในเมื่อได้นาฬิกาที่ต้องการมาแล้ว งั้นก็ถึงเวลานำไปให้ราชินีขาวเพื่อขอยาแก้พิษกันแล้วล่ะ
[USER] เดินตามเส้นทางเลียบทะเลสาบ ไอเย็นของน้ำแข็งถูกพัดตามลมขึ้นมาปะทะใบหน้า
ราวกับจะช่วยให้คุณได้รู้สึกผ่อนคลายขึ้นจากความร้อนรุ่มที่มี
จนกระทั่งมีกระต่ายใส่หมวกทรงสูงใบจิ๋วเหมือนหลุดออกมาจากนิทานกระโดดจากข้างทางมาโผล่ตรงหน้าคุณ
[USER] เดินเข้าไปใกล้กระต่ายแต่เหมือนมันก็จะไม่ได้ยอมให้คุณจับได้ง่ายๆ ทันทีที่เอื้อมมือไปหามันก็กระโดดหนีไปอีกทาง
ด้านหลังพุ่มไม้ที่เจ้ากระต่ายโดดหายไปมีทางลับซ่อนอยู่ แต่ค่อนข้างที่จะเล็กราวกับเป็นทางเดินของสัตว์
[USER]เดินตามทางเล็กๆมาเรื่อยๆจนเจอกับลานกว้างโล่งๆที่ล้อมรอบไปด้วยต้นไม้โดยที่มีกระจกบานใหญ่ตั้งตะหง่านอยู่กลางลาน
และเจ้ากระต่าบที่คาบนาฬิกาพกอยู่ในปากนั่งอยู่หน้ากระจกท่ามกลางแสงตะเกียงและโคมไฟสีนวล
ทำให้ภาพตรงหน้าราวกับกำลังอยู่ในเทพนิยายหรือนิทาน
ติ๊กต่อก ติ๊กต่อก
เสียงนาฬิกาดังขึ้นกวนใจคุณนำพาคุณเดินมาถึงจุดนี้
คุณเจอเข้ากับนาฬิกาเสื่อมโทรมที่ดังปลุกไม่หยุด
สาเหตุที่เวลาไม่เดินไปต่อก็คงเพราะเข็มนาฬิกาข้างหนึ่งได้หักไป
ตอนนี้มีสองเส้นทางที่อาจจะมีเข็มนาฬิกาซ่อนอยู่
เส้นทางไหนกันนะ ที่ดูน่ากลัวจนไม่กล้ามีใครเข้าไปสำรวจ
ดังนั้นคุณจึงเลือกไปยังทาง...
คุณเดินทางเข้าสู่ป่าที่ทุกสิ่งดูใหญ่โตเมื่อเทียบกับขนาดเดิมของพวกเขา
ต้นไม้และสัตว์ต่างๆในป่านี้ดูสูงใหญ่และน่ากลัว
คุณได้พบกับสัตว์ที่ดูน่ากลัวเพราะขนาดใหญ่ เช่น แมงมุมยักษ์หรือนกฮูกขนาดยักษ์
ทำไมมันถึงได้ใหญ่ขนาดนี้ หรือเป็นเพราะขนาดตัวคุณที่หดเล็กลงกว่าเดิมกันนะ ?
ตอนนี้คุณเลือกที่จะ . . .
ทันใดนั้น จู่ ๆ ก็มีนกยักษ์ตัวหนึ่งร่วงหล่นลงมาจากฟากฟ้า
มันหล่นลงมากระแทกที่พื้นเบื้องหน้าคุณพร้อมดิ้นไปมาอย่างรุนแรง
ดูเหมือนว่ามันกำลังทุกข์ทรมานจากอะไรบางอย่างที่ทิ่มแทงปีกของมันอยู่
คุณสัมผัสได้ว่าหากเข้าไปช่วยตอนที่มันกำลังอาละวาดอาจทำให้ตัวคุณเองได้รับบาดเจ็บได้
ช่วงเวลาชั่วอึดใจได้มาถึงแล้ว!
แววตาของมันจ้องมองมาที่คุณด้วยความหวาดกลัว
ท่าทีใจเย็นของคุณทำให้มันเริ่มให้ความไว้เนื้อเชื่อใจอยู่บ้าง
มือทั้งสองจับเข้ากับสิ่งที่ทิ่มแทงมันอยู่ คุณใช้แรงเฮือกใหญ่ในการดึงมันออกมา
สิ่งแรกที่ได้รับคงเป็นการดิ้นทุรนทุรายจากนกยักษ์ตัวนี้จนเกือบทำให้คุณได้รับบาดเจ็บ หากหลบไม่ทัน
สิ่งที่คุณดึงออกมา คือ เข็มนาฬิกาที่หายไป
ซึ่งมันเป็นวัตถุดิบในการปรุงยาเพื่อถอนพิษ
รีบออกไปจากที่นี่และนำมันไปมอบให้กับราชินีขาวเพื่อปรุงยาซะสิ !
คุณรู้สึกแตกตื่นเป็นอย่างมาก
คุณอาจจะได้ผลกระทบจากการตัวหดเล็กลง
มันทำให้คุณไม่กล้าเผชิญกับภัยอันตรายนั้น
แต่มันไม่ใช่เรื่องที่ผิดหรอกนะ ?
ยินดีต้อนรับเข้าสู่ . . สวนที่เต็มไปด้วยของเล่นต่าง ๆ ที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเด็ก
และทุกสิ่งทุกอย่างในสวนนั้นมีขนาดเล็กเหมาะสมกับขนาดของคุณในตอนนี้พอดี
ตอนนี้ที่อกด้านซ้ายของคุณเต้น ตึก ตัก กับของเล่นตรงหน้า
จนอยากกระโจนเข้าหยิบจับสักชิ้นหนึ่งขึ้นมาเล่นราวกับเป็นเด็ก
ในตอนนี้คุณควรเลือกทางเลือกที่เหมือนเด็ก ๆ เพื่อให้เข้ากับรูปร่างในตอนนี้หรือไม่ ?
ชั่วอึดใจนั้นเอง คุณจึง . . .
สภาพจิตใจของคุณในตอนนี้กำลังต่อต้านความเป็นเด็กที่อยู่ในตัวอยู่
พวกเราค่อย ๆ มาเริ่มใหม่กันเถอะ ที่รัก
ในจังหวะที่คุณกำลังจะกระโจนลงไป คุณดันชนเข้ากับสิ่งมีชีวิตบางอย่าง
มันคือภูติน้อยเด็กขี้เล่น หน้าตาน่ารักและเป็นมิตร
ขนาดตัวพอ ๆ กับคุณในตอนนี้เลย น่ารักจริงเชียว
ภูติเด็กทำภาษากายเพื่อสื่อสารกับคุณ
เหมือนว่าที่ใกล้ ๆ นี้จะมีอะไรบางอย่างอยู่ และพวกเขาต้องการความช่วยเหลือ
คุณจูงมือกับภูติเด็กเดินฝ่ากองของเล่นไปเรื่อย ๆ
ระหว่างทาง[USER]ก็ได้พบเข้ากับ [ เข็มนาฬิกาที่หายไป ] ที่จมอยู่ในกองของเล่น
ความจริงแล้วมันคือทางออกจากสวนเด็กเล่นเวทมนตร์
ภูติตัวน้อยคงกำลังคิดว่าคุณหลงทางอยู่ในนั้น
เบื้องหน้าของคุณตอนนี้มีราชินีขาวยืนรอรับอยู่
เธอยื่นมือมารอรับเข็มนาฬิกาจากคุณเพื่อขอเป็นคนนำทางคุณไปต่อ
เมื่อคุณตกลงที่จะเดินทางตามหาของที่หายไป
เสียงนาฬิกาก็ดังขึ้น
ติ๊กต่อก ติ๊กต่อก
เบื้องหน้าปรากฎเส้นทางไปต่อสองเส้นทาง
เส้นทางใดกัน ที่นำพาไปสู่ 'ต้นเสียง' ที่ดังลั่นเมื่อครู่
คุณเดินทางเข้าสู่เมืองที่มีเสียงก้องไปทั่ว ทุกคำร้องและเสียงดนตรีจะถูกขยายและสะท้อนกลับ
ทำให้การเดินทางยากลำบากมากขึ้น
ในเมืองนี้คุณจะพบกับนักดนตรีปีศาจที่เล่นดนตรีไม่หยุด เสียงดนตรีจะทำให้ผู้เล่นต้องเต้นอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
ทำให้เหนื่อยล้าและยากที่จะควบคุมตัวเอง
คุณถูกตำรวจของดินแดนดนตรีมนตราจับกุม
อาจจะต้องเรียกราชินีขาวมาช่วยแก้ต่างให้เพื่อพ้นผิด
นักดนตรีตอบกลับเด็กน้อยผู้น่าสงสารที่กำลังตามหาสิ่งของอยู่
"In the pages where tales intertwine,
A needle of time is hidden fine.
Amidst the lines where stories are spun,
Seek the hand where the journey's begun."
“หน้ากระดาษที่เรื่องราวล้วนปะปน
เข็มเวลาหลบซ่อนอย่างฉงน
ในท่ามกลางเส้นเรื่องที่วกวน
การค้นหาเรื่องพิกลได้เริ่มต้น“
เมื่อก้าวเท้าเข้ามาภายในโรงละครแห่งนี้
คุณพบว่าไม่มีใครนั่งอยู่เลย
ทว่าบนเวทีนั้นมีหุ่นลองชุดตั้งอยู่ทั้งหมด 5 ตัว ในท่าทางที่แตกต่างกันออกไป
เมื่อคุณไล่ดูทีละตัวแล้วก็ทำให้พบ 'เข็มนาฬิกา' ที่ซ่อนอยู่
ในที่สุดก็หามันจนเจอ ช่างเป็นค่ำคืนที่ยาวนาน
ได้เวลานำของที่ค้นพบไปมอบให้กับราชินีขาวเพื่อปรุงยาแล้ว
คุณเข้าสู่ห้องแสดงที่เต็มไปด้วยเวทมนตร์และแสงสี
ทุกคนในห้องนี้สวมใส่ชุดที่ดูวิจิตรและเป็นมิตรกับคุณ
น่าแปลกที่มันเป็นเส้นทางตรงยาวไปเรื่อย ๆ จนไม่เห็นปลายทาง
ไม่มีประตูเชื่อมไปห้องด้านข้างเลยแม้แต่น้อย
' การแสดงต้องดำเนินต่อไป '
นี้คือคำใบ้ของค่ำคืนนี้
เมื่อเดินต่อไปเรื่อย ๆ แม้จะมีระยะทางยาวไกล แต่คุณไม่รู้สึกเหงาเลยแม้แต่น้อย
นักแสดงเวทมนตร์เหล่านั้นนำพาผู้มาเยือนอย่างคุณร้องรำไปด้วยกัน
จนถึงทางออกของห้องแสดงแห่งนี้
หากคิดว่ามันแปลกคงต้องหันหลังกลับไป
' แต่บางครั้งเราควรเชื่อใจคนอื่น '
นักแสดงเวทมนตร์พากันหัวเราะเริงร่ากับการแสดงเมื่อครู่นี้
เมื่อการแสดงสิ้นสุดลง หนึ่งในนักแสดงจึงได้มอบ 'เข็มนาฬิกา' ให้กับคุณ
ก่อนที่พวกเขาจะถอยหลังไปยืนเรียงหน้ากระดาน โค้งให้กับผู้ชม
การหันหลังกลับไปมองหานักแสดงเมื่อครู่ ทำให้คุณพบว่าพวกเขาเหล่านั้นได้จากไปเสียแล้ว
มีเพียงกระจกบานใหญ่ที่ตั้งอยู่บนปลายทางนั้น
ตอนนี้กระจกบานนั้นได้ดึงดูดให้คุณเดินเข้าไปหามัน
' เร็วเข้า มานี้เร็ว '
' ฉันกำลังรอเธออยู่เลย '
คุณเลือกที่จะเชื่อใจตัวเอง
นั่นทำให้คุณกลับสู่จุดเริ่มต้นอีกครั้งหนึ่ง
คราบน้ำตาทำให้ภาพตรงหน้ามัวเบลอ [USER] ขยี้ตาและภาพรอบตัวก็ได้กลายเป็นใต้ทะเลลึกอันเงียบสงัดไปเสียแล้ว
สัมผัสเย็นยะเยือกตามโลกใต้น้ำเริ่มเข้ามาครอบคลุม คุณมองเห็นฟองอากาศที่ลอยละล่อง
หยาดน้ำตาปลิวหายไปกับสายน้ำ แม้จะน่าแปลกใจ แต่คุณกลับยังหายใจได้อย่างอิสระ
บรรยากาศหงอยเหงาที่ไร้ซึ่งเสียง ทางข้างหน้ามีให้เลือกสองทาง คุณจะเริ่มจากตรงไหนก่อนดีล่ะ
[USER] ตัดสินใจมาทางที่เต็มไปด้วยสาหร่ายทะเล ที่ซึ่งน่าจะมีชุมชนสัตว์ใต้น้ำอาศัยกันอยู่
ในขณะที่แหวกว่ายผ่านสาหร่ายทะเลไป คุณก็สังเกตุเห็นบางอย่างเข้า....
ด้านหน้าของคุณมีขวดโหลแก้วเป็นประกายสะท้อนเงาผืนน้ำที่โดนสาหร่ายพันเกี่ยวไว้อยู่
และด้านล่างที่มีแสงประกายแวววับอยู่ใต้ผืนทราย
[USER] ตัดสินใจที่จะเอื้อมมือขึ้นไปคว้าขวดโหลเป็นประกายที่โดนสาหร่ายพันเกี่ยวเอาไว้
แม้จะนำสาหร่ายที่พันออกจากขวดโหลได้
แต่เมื่อคุณรู้สึกตัวอีกทีขาของคุณก็ถูกสาหร่ายวิเศษพันเกี่ยวไว้ด้วยเสียแล้ว
ยังไม่ทันที่จะลงมือทำอะไร [USER] ก็ถูกสาหร่ายลากไปพันเกี่ยวไว้แทนที่ขวดโหลที่ว่างเปล่า
สติของคุณเริ่มเลือนราง ดูเหมือนว่าราชินีขาวคงจะต้องมาช่วยคุณแล้วล่ะ
[USER] เลือกที่จะก้มลงไปขุดทรายใต้ผืนน้ำ
ก่อนจะพบว่ามันคือ 'เปลือกหอยแก้ว' ที่ส่องแสงจากภายใน พื้นผิววาววับกับสีสันที่เต้นระบำราวกับเงาสะท้อนบนผืนน้ำ
คุณตกตะลึงในความงามของมัน แต่มันก็เป็นเพียงแค่เปลือกหอย คุณจึงเลือกที่จะ
ขณะที่ [USER] จับเปลือกหอยแก้วทาบไว้ที่อก คุณก็รู้สึกได้ถึงแรงสั่นสะเทือนเล็กน้อย
เสียงที่ดูเหมือนจะสะท้อนกับการเต้นของหัวใจของคุณเอง แม้จะไม่ได้ยิน แต่คุณก็สัมผัสถึงมันได้
บางทีท่วงทำนองที่บริสุทธิ์ที่สุดอาจไม่ได้ยินด้วยหู แต่สัมผัสได้ด้วยใจ
ทันใดนั้นแสงอันอบอุ่นภายในเปลือกหอยก็สั่นระรัว ก่อนของที่อยู่ในมือคุณจะกลายเป็น [ไข่มุกแห่งความปราถนา]
ความปราถนาที่จะหาของให้เจอและเสียงที่มาจากใจของคุณทำให้ไข่มุกเผยตัวอออกมา
นำมันกลับไปมอบให้กับราชินีขาวเพื่อปรุงยาที่จะช่วยให้คุณได้กลับเป็นปกติอีกครั้งกันเถอะ
[USER] ลองเป่าเปลือกหอยดู แต่กลับไม่มีสิ่งใดหลุดออกมา
บางทีมันอาจจะกลายเป็นเครื่องดนตรีที่ส่งเสียงไพเราะที่สุดก็เป็นได้
แต่ในเมื่อตอนนี้คุณยังคงสูญเสียการได้ยินไป จึงไม่อาจรับรู้ได้ว่าเป็นเรื่องจริงรึไม่
สิ่งที่พิสูจน์ได้ในตอนนี้อาจเป็นวาฬนาร์วาลที่กำลังว่ายมาทางคุณ
เหมือนว่าเปลือกหอยอันนี้จะใช้เรียกพวกมันมาได้นะ?
[USER]เลือกที่จะมายังทางถ้ำที่ยังรอการค้นพบอยู่ เมื่อเลียบไปตามขอบหินกับความสว่างที่เริ่มจะหายไป
คุณก็พบกับแสงระยิบระยับตรงหน้า กองทรัพย์สมบัติวางเด่นเป็นสง่ารอให้มีคนมาค้นพบอยู่
หากแต่ว่าใกล้ๆกันนั้นมีหมาน้ำสามหัวกำลังนอนหลับเฝ้าไว้อยู่
คุณจึงตัดสินใจเลือกที่จะ...
[USER] เข้าต่อสู้ปลุกปล้ำกับหมาน้ำสามหัวที่อยู่ตรงหน้า
หลังจากใช้เวลาและความพยายามของคุณ ในที่สุดคุณก็ปราบหมาน้ำสามหัวลงได้สำเร็จ
แต่เพราะคุณเลือกที่จะใช้ความรุนแรงในการแก้ปัญหา
ทรัพย์สมบัติตรงหน้าคุณกลับกลายเป็นเพียงก้อนหิน ไม่มีแม้แต่แสงที่ส่องประกายให้คุณเห็น
[USER] ค่อยๆย่องเข้าไปใกล้หมาน้ำสามหัวอย่างระแวดระวัง มีบางจังหวะที่มันดูเหมือนจะตื่น
แต่เพราะคุณระวังตัวดี หรือเจ้าสัตว์วิเศษตัวนี้หลับลึกกว่าที่คิด
ในที่สุดคุณจึงเอื้อมมือไปถึงขุมสมบัตินั้นได้
ท่ามกลางเครื่องประดับอัญมณี เพชรพลอย และเงินทองที่กองสุมรวมกัน คุณก็พบเข้ากับ 'เปลือกหอยแก้ว'
คุณจึง...
ขณะที่ [USER] จับเปลือกหอยแก้วทาบไว้ที่อก คุณก็รู้สึกได้ถึงแรงสั่นสะเทือนเล็กน้อย
เสียงที่ดูเหมือนจะสะท้อนกับการเต้นของหัวใจของคุณเอง แม้จะไม่ได้ยิน แต่คุณก็สัมผัสถึงมันได้
บางทีท่วงทำนองที่บริสุทธิ์ที่สุดอาจไม่ได้ยินด้วยหู แต่สัมผัสได้ด้วยใจ
ทันใดนั้นแสงอันอบอุ่นภายในเปลือกหอยก็สั่นระรัว ก่อนของที่อยู่ในมือคุณจะกลายเป็น [ไข่มุกแห่งความปราถนา]
ความปราถนามุ่งมั่นที่จะหาของให้เจอและเสียงที่มาจากใจของคุณทำให้ไข่มุกเผยตัวอออกมา
ทรัพย์สมบัติตรงหน้าคุณมลายสลายหายไป แต่มันกลับเริ่มรวมตัวขึ้นมาอีกครั้งกลายเป็นเส้นทางสีทองที่ส่องนำทางให้คุณได้เดินตามไป
[USER] เลือกที่จะหยิบทุกสิ่งตรงหน้าที่คว้าได้ลงกระเป๋า
เสียงเครื่องเงินเศษเหรียญและทรัพย์สมบัติต่างๆกระทบกันเสียงดังแต่คุณไม่รู้ตัวเพราะสูญเสียการได้ยินไป
รวมถึงเสียงขู่ไล่ของหมาน้ำสามหัวที่ตื่นจากเสียงปลุกเมื่อกี้ก็ด้วย
ภาพสุดท้ายที่คุณเห็นจึงเป็นเพียงฟองอากาศที่ลอยละล่อง จากการที่โดนหมาน้ำสามหัวคาบพาขึ้นไปส่งที่ผิวน้ำเสียแทน
แม้แต่ทรัพย์สมบัติที่คุณโกยมา ก็ลอยไปตามน้ำกลับคืนสู่ผืนมหาสมุทร
[USER] เริ่มจะมองเห็นฟองน้ำที่ลอยละล่องอยู่ในอากาศ แต่นี่มันบนบกนะ! จะไปมีฟองอากาศลอยอยู่ได้ยังไงกันล่ะ?
ในตอนที่คุณยังสับสนอยู่นั้น ก็มีกระเบนยักษ์ตัวหนึ่งว่ายมาทางคุณ คุณจึงเลือกที่จะ...
ภาพมุมมองสูงที่กระเบนพาคุณว่ายไปทำให้คุณรู้สึกตัวได้ว่ารอบๆตัวได้ตกอยู่ใต้น้ำไปแล้ว
น่าแปลกใจ แต่คุณกลับหายใจได้ปกติดี ทิวทัศน์ของบ้านเอลลิสดูแปลกตาไปทันใดเมื่อตกอยู่ใต้ผืนน้ำ
ลานหิมะกลับกลายเป็นหาดทราย หากแต่อุณหภูมิยังคงหนาวเหน็บดังเดิม
ระหว่างทางคุณก็ได้ยินเสียงท่วงทำนองอันแผ่วเบาดังมาจากที่ไกลๆ ราวกับว่าทะเลกำลังขับกล่อมคุณ
คุณจึงเลือกที่จะ...
[USER] เลือกที่จะนั่งอยู่กับกระเบนให้มันพาสำรวจให้ถ้วนทั่ว
แต่สุดท้ายแล้วมันกลับพาคุณว่ายไปหาฝูงปลาที่จะเป็นมื้ออาหารของมัน
ฝูงปลากลืนทิวทัศน์ตรงหน้าของคุณไปหมด รู้ตัวอีกทีคุณก็ถูกทิ้งไว้ซะแล้ว
[USER] เลือกที่จะตามหาต้นตอของเสียงนั้น แต่ละโน้ตดังสะท้อนจากหัวใจของท้องทะเล
เมื่อคุณว่ายมาเรื่อยๆจึงได้พบกับหีบสมบัติที่กำลังเล่นเสียงเพลงที่คุณได้ยินอยู่อย่างโดดเดี่ยวบนผืนทราย
และเมื่อเปิดออกดูภายใน คุณก็ได้พบกับ 'เปลือกหอยแก้ว' ที่เป็นต้นกำเนิดเสียงอันบริสุทธิ์ที่คุณได้ยิน
เมื่อคุณลองนาบกับหู ก็ได้ยินถึงเสียงกระซิบที่ซ่อนอยู่ในบทเพลง
"ใต้คลื่นลึกกับบทเพลงที่ฉันบรรเลง
แสงสะท้อนแห่งสมบัติที่สั่นไหว
ฉันร้องเพลงถึงอัญมณีที่แสงจันทร์ส่อง
ไข่มุกแห่งความปราถนา ดวงตาของมหาสมุทร"
คุณจึงเลือกที่จะ...
เมื่อ [USER] พาเปลือกหอยแก้วว่ายขึ้นเหนือน้ำไปกระทบกับจุดที่มีแสงจันทร์ส่อง
คลื่นน้ำสั่นไหวและกระเพื่อมไปมา เปลือกหอยแก้วจึงส่องสว่างเป็นประกายมากขึ้นจนคุณสังเกตเห็นได้
ทันใดนั้น [ไข่มุกแห่งความปราถนา] ก็ปรากฏขึ้นภายในเปลือกหอยแก้วที่แยกออก
ดูเหมือนว่าความปราถนาของเปลือกหอยแก้วที่จะได้สัมผัสแสงจันทร์ซักครั้งในชีวิตที่โดนกังขังไว้จะได้เป็นจริงแล้ว
นำ [ไข่มุกแห่งความปราถนา] ที่ได้มาไปมอบให้กับราชินีเพื่อปรุงยาถอนพิษเสียเถอะ
[USER] ว่ายลงไปต่อเพื่อตามหาไข่มุกแห่งความปราถนา
แต่ทางข้างหน้ากลับมืดขึ้นเรื่อยๆ
นี่ เหมือนว่าคุณจะมาลึกเกินไปแล้วนะ?
[USER] มองตามทิศที่กระเบนว่ายไป ก่อนจะค่อยเดินไปตามทางเดินที่ตอนนี้กลายเป็นโลกใต้น้ำไปเสียแล้ว
น่าแปลกใจ แต่คุณกลับหายใจได้ปกติดี ทิวทัศน์ของบ้านเอลลิสดูแปลกตาไปทันใดเมื่อตกอยู่ใต้ผืนน้ำ
ลานหิมะกลับกลายเป็นหาดทราย หากแต่อุณหภูมิยังคงเหน็บหนาวดังเดิม
แต่ในเมื่อนี่มันคือโลกใต้น้ำ คุณอยากจะทำอะไรล่ะ
[USER] เลือกที่จะไล่เก็บเปลือกหอยบนผืนทราย เปลือกหอยอันเล็กใหญ่ขนาดและสีสันที่แตกต่างกันทำให้พวกมันมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว
ระหว่างที่คุณขุดเก็บเปลือกหอยอันนึงอยู่นั้น คุณก็มองเห็นประกายแวววับที่โดดเด่นออกมาจากใต้กองทราย คุณจึง...
[USER]ลงมือขุดทรายให้ลึกกว่าเดิม ก่อนคุณจะพบเข้ากับ 'เปลือกหอยแก้ว' ที่พื้นผิวของมันส่องแสงแวววาวราวกับไข่มุกหายาก
ด้วยความสวยงามละเอียดละอ่อนของมัน คุณจึงยกมันขึ้นอย่างอ่อนโยนและได้พบกับความอบอุ่นอันแปลกประหลาดที่เล็ดลอดออกมาจากภายใน
เปลือกหอยแก้วค่อยๆแยกตัวออกทีละชั้น ก่อนที่ [USER] จะได้พบกับ [ ไข่มุกแห่งความปรารถนา ] ที่เผยตัวตนออกมา
นำ [ไข่มุกแห่งความปราถนา] ที่ได้มาไปมอบให้กับราชินีเพื่อปรุงยาถอนพิษกันเถอะ
[USER] ลงมือขุดทรายให้ลึกลงไป แต่แทนที่คุณจะได้พบเจอกับอะไร
คุณกลับจะโดนปลาตัวหนึ่งไล่งับแทนเข้าโทษฐานไปทำลายความสงบสุขใต้ผืนทรายที่มันกำลังนอนพักผ่อนอยู่
[USER] ได้พบกับภาพมุมมองมุมสูงที่สามารถมองเห็นบริเวณได้โดยทั่ว
แต่ถึงจะเห็นบริเวณโดยรวมทั้งหมดแล้ว คุณจะเริ่มค้นหาของจากจุดไหนดีล่ะ?
[USER] เลือกที่จะไล่เก็บเปลือกหอยบนผืนทราย เปลือกหอยอันเล็กใหญ่ขนาดและสีสันที่แตกต่างกันทำให้พวกมันมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว
ระหว่างที่คุณขุดเก็บเปลือกหอยอันนึงอยู่นั้น คุณก็มองเห็นประกายแวววับที่โดดเด่นออกมาจากใต้กองทราย คุณจึง...
[USER]ลงมือขุดทรายให้ลึกกว่าเดิม ก่อนคุณจะพบเข้ากับ 'เปลือกหอยแก้ว' ที่พื้นผิวของมันส่องแสงแวววาวราวกับไข่มุกหายาก
ด้วยความสวยงามละเอียดละอ่อนของมัน คุณจึงยกมันขึ้นอย่างอ่อนโยนและได้พบกับความอบอุ่นอันแปลกประหลาดที่เล็ดลอดออกมาจากภายใน
เปลือกหอยแก้วค่อยๆแยกตัวออกทีละชั้น ก่อนที่ [USER] จะได้พบกับ [ ไข่มุกแห่งความปรารถนา ] ที่เผยตัวตนออกมา
แต่ตรงหน้าคุณกลับมีแสงประหลาดเป็นรูปรอยเท้าที่แสงส่องสว่างอยู่บนผืนทราย คล้ายกับอยากจะให้คุณตามมันไป
คุณจึงเลือกที่จะ...
[USER] เลือกที่จะว่ายขึ้นไปให้สูงกว่าเดิม ภาพวิวทิวทัศน์ของบ้านเอลลิสอยู่ห่างออกไปขึ้นเรื่อยๆ
แม้จะมีบรรดาฟองอากาศที่ลอยขึ้นมาให้เห็นเป็นระยะ แต่ไม่ว่าคุณจะว่ายไปถึงไหนก็ยังไปไม่ถึงจุดสิ้นสุดเสียที
เหมือนกับว่าตอนนี้คุณจะเสียแรงโดยเปล่าอยู่นะ?
[USER]เดินมาถึงทะเลสาบน้ำแข็ง ทิวทัศน์รอบกายล้วนเป็นสีขาวกระจ่างด้วยหิมะที่ปกคลุมไปทั่ว
ท่ามกลางความสงบแสนเงียบงัน คลับคล้ายคลับคลาว่าคุณจะได้ยินเสียงแผ่วเบาดังแว่วมากับสายลม
เมื่อลองเงี่ยหูฟังอยู่ครู่หนึ่งจึงพบว่ามันคือเสียงเปียโนที่ถูกบรรเลงอย่างนุ่มนวล
พาให้นึกใคร่รู้ว่าใครกันนะที่เป็นเจ้าของบทเพลงอันแสนอ่อนหวานนี้
เมื่อลองเดินมาตามเสียง จึงพบกับแกรนด์เปียโนหรูหราตัวหนึ่งที่ปลายทาง มันตั้งอยู่บนลานน้ำแข็งที่คงเป็นส่วนหนึ่งของผืนน้ำในทะเลสาบ
ดูโดดเด่นท่ามกลางหิมะราวจุดแต้มดำบนผ้าใบขาว ลมหนาวพัดผ่านตัวคุณไปวูบหนึ่ง คุณเกิดรู้สึกอ้างว้างขึ้นมากะทันหัน
บางทีการที่เสียงของคุณอาจจะหายไปตลอดกาลก็คงจะโดดเดี่ยวดั่งเช่นแกรนด์เปียโนตัวนั้นกระมัง
ขณะที่ความคิดฟุ้งเฟ้อราวไอหมอก เสียงเปียโนที่นำทางคุณมากลับค่อย ๆ แผ่วจางไปจนรอบกายเงียบสนิท
คุณจ้องมองแกรนด์เปียโนตัวนั้นอีกครั้ง ก่อนที่จะ…
คุณจรดปลายนิ้วลงไปบนแป้น ไล่เสียงสูงต่ำของตัวโน้ตสลับกันเป็นช่วงจังหวะเชื่องช้า น่าประหลาดที่ไม่ว่าทักษะทางด้านดนตรีของคุณจะต่ำต้อยแค่ไหน
แต่คุณในตอนนี้กลับสามารถบรรเลงมันออกมาได้ราวอัจฉริยะ
ท่วงทำนองนั้นแม้เชื่องช้าทว่ากลับเปี่ยมไปด้วยห้วงอารมณ์แสนคะนึงหา ราวกับความทรงจำอันแสนสำคัญได้ถูกช่วงชิงไป
ยิ่งบทเพลงบรรเลงต่อไป คุณยิ่งมีความรู้สึกลึกซึ้งกับเรื่องราวในบทเพลงนั้นราวว่ามันเป็นเรื่องของตัวเอง จะโกรธก็ดี โศกเศร้าก็ดี เมื่อบทเพลงดำเนินมาถึงท่อนจบ ทุกสิ่งทุกอย่างก็แตกสลาย และกลายเป็นละอองแสงหายไปในความเงียบงัน
สิ่งที่เหลือทิ้งเอาไว้มี [เส้นเสียงของเปียโนฟอร์เต้] ในมือของคุณ
เมื่อคุณเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง ก็พบว่าประตูบานหนึ่งปรากฏขึ้น ณ ตรงหน้า มันเป็นประตูไม้สีขาวสลักลวดลายสีฟ้าอ่อนซึ่งกำลังแง้มเปิดเอาไว้เพียงเล็กน้อย
และคุณก็ได้ยินเสียงของคุณเองขานร้องเรียกออกมาจากบานประตูบานนั้น
ณ เบื้องหลังของประตู คุณได้พบกับราชินีขาวบนบัลลังก์น้ำแข็ง เธอลุกขึ้นยืนอย่างสง่างาม ก่อนตรงเข้ามาหาคุณด้วยรอยยิ้มที่ดูใจดี
จิตวิญญาณนักร้องเสียงทองทำให้คุณต้องหยิบไมค์ออกมาควง แต่ชะเอิงเอย ในตอนที่คุณกำลังจะเปล่งเสียง ก็นึกขึ้นได้ว่าตัวเองเพิ่งถูกพิษที่ทำให้เสียงเบาลงหลายสิบเดซิเบล เสียงที่ดังออกมาจึงเป็นแค่เสียงงึม ๆ งำ ๆ เหมือนพระสวด ไม่ว่าจะยิ่งพยายามตะเบ็งเปล่งเสียงให้ดังขึ้นเท่าไหร่ ผลลัพท์ก็กลับยิ่งแย่ลงจนแทบจะไม่มีเสียงใดหลุดออกมาจากลำคอ เส้นทางไปสู่อาชีพนักร้องดังของโลกจึงได้ถูกปิด ณ ตรงนั้นเอง เอวัง
ขณะที่คุณกำลังเดินเลียบไปตามทางของริมทะเลสาบ
คุณพบว่าหิมะบนทางเดินค่อย ๆ หนาขึ้นจนก้าวขาลำบาก ไป ๆ มา ๆ ขาของคุณก็จุ่มลงไปในกองหิมะกว่าครึ่งแข้งเสียแล้ว
เส้นทางกลับไม่ได้ไกลนักในความเป็นจริง แต่เพราะบริเวณนี้มีหิมะทับถมกันอยู่เยอะ กว่าที่คุณจะเดินฝ่าพวกมันไปได้ก็เล่นเอาหอบเลยทีเดียว
คุณเลือกที่จะเดินต่อไปอย่างมุ่งมั่น ทว่าเพียงก้าวเดียว พื้นที่เหยียบอยู่พลันยุบตัวลงกะทันหัน ร่างของคุณจมดิ่งหายไปเบื้องล่าง ก่อนหล่นตุ้บลงบนหิมะกองโต
แม้จะรู้สึกเจ็บที่ก้นจากการกระแทก แต่โชคดีที่คุณไม่ได้บาดเจ็บตรงไหน
หากเงยหน้าขึ้นมองไปรอบ ๆ คุณก็จะพบว่าตัวเองได้หล่นลงมาในถ้ำน้ำแข็งแห่งหนึ่ง ภายในถ้ำแม้หนาวเหน็บทว่ากลับสว่างจ้าด้วยคริสตัลเรืองแสง ส่องให้เห็นเส้นทางที่แยกออกเป็นสองทาง
สิ่งที่รอคุณอยู่ปลายทางคือบันไดน้ำแข็งโปร่งแสง มันทอดยาวลงไปสู่ประตูลงล็อคบานหนึ่งที่อยู่ด้านล่าง
และเมื่อคุณเหยียบลงไปบนขั้นบันได เสียงของตัวโน้ตก็จะดังขึ้นอย่างน่าพิศวง กลายเป็นท่วงทำนองสูงต่ำน่าอัศจรรย์ในตอนที่เดินลงไปสู่ประตู
บทเพลงลับที่ถูกบรรเลงได้ทำให้ [เส้นเสียงของเปียโนฟอร์เต้] ปรากฏออกมา
คุณเอื้อมไปคว้ามันไว้ ก่อนประตูตรงหน้าจะปลดล็อครอให้คุณเข้าไป
คุณเดินตามทางมาเรื่อย ๆ ก่อนจะได้ยินเสียงดนตรีที่ฟังดูสนุกสนานดังแว่วมาจากทางหนึ่ง เมื่อมองดูจึงพบว่ามันเป็นเส้นทางเล็ก ๆ ที่ถูกบังด้วยบรรดาต้นสนจนทำให้คุณไม่ได้สังเกตเห็นมันในทีแรก คุณจะ…
คุณเดินมาไกลจากเสียงดนตรีเรื่อย ๆ ก่อนจะพบว่าแม้แต่เสียงอื่นรอบข้างก็ยังค่อย ๆ เงียบหายไปโดยไม่ทันรู้ตัว ตอนนี้เส้นทางเบื้องหน้าของคุณช่างมืดสลัว มีเพียงแสงจันทร์ตกกระทบบนพื้นหิมะเท่านั้นที่ช่วยส่องนำทางให้
คุณเดินต่อไปได้สักพักใหญ่ ทว่าปลายทางก็ยังไม่มาถึง ซ้ำพบว่าไอหมอกกำลังค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นทีละน้อยจนน่าหวั่นใจ บางทีคุณอาจต้องระวังตัวขึ้น หากเผลอเปลี่ยนเส้นทางสักนิดคุณอาจจะหลงขึ้นมาก็ได้นะ!
คุณพยายามถอยกลับ แต่เมื่อเหลียวหลังมองก็พบว่าเส้นทางที่ตนเดินมาตอนแรกได้เปลี่ยนไปเสียแล้ว สิ่งที่คุณทำได้ในตอนนี้คงมีเพียงแค่เดิน เดิน เดิน เดิน แล้วก็เดิน คุณรู้ดีว่าตัวเองกำลังหลงทาง รอบข้างมีเพียงม่านหมอกที่ราวกับจมดิ่งลงไปในความทรงจำแสนเลือนราง และในตอนที่คุณเกือบจะถอดใจไป คุณก็พบว่าตัวเองกลับมาอยู่ที่หน้าหอพักบ้านเอลลิสเสียแล้ว
หลังจากที่เดินวนอยู่ในหมอกมานานสองนาน ในที่สุดคุณก็พบเข้ากับกระท่อมน้อยหลังหนึ่ง และเมื่อเข้าไปใกล้ คุณจะได้ยินเสียงเปียโนดังแว่วมาจากด้านใน ท่วงทำนองที่คุณได้ยินนั้นช่างเป็นจังหวะอันซับซ้อน และเต็มเปี่ยมไปด้วยอารมณ์รุนแรง เปรียบได้ดั่งพายุที่พัดโหมกระหน่ำ ดวงใจของคุณสั่นไหวไปกับบทบรรเลง ร่ำร้องให้ต้องเปิดประตูบานนั้นออก
และคุณก็ได้พบกับสิ่งที่ตนเองกำลังตามหา ภาพความทรงจำเอ่อล้นเข้ามาราวกับคลื่นที่โหมซัด มันมากมายเสียจนแทบรับเอาไว้ไม่ไหว คุณเกือบจะล้มลงไปกับพื้น ทว่ามือก็กลับคว้าเอาบางสิ่งบางอย่างเอาไว้ได้ในชั่วนาทีสุดท้าย
คุณได้รับ [เส้นเสียงของเปียโนฟอร์เต้]
คุณตั้งสติได้อีกครั้ง ก่อนพบว่า ณ เบื้องหน้าของตัวเองคือหราชินีขาวในอาภรณ์ขาวผู้งดงาม
คุณเดินตามเสียงเพลงที่เริ่มดังสนั่นมาเรื่อย ๆ จนพบกับลานกว้างไร้ผู้คน ทว่าน่าแปลกนักที่เสียงเพลงอันอึกทึกครื้นเครง และเสียงโห่ร้องอย่างสนุกสนานของผู้คนยังดังมาให้ได้ยิน ที่นี่คุณเห็นเครื่องดนตรีที่กำลังขับขานท่วงทำนองโดยไร้ผู้บรรเลง คุณมองเห็นอาหารคาวหวานและเครื่องดื่มถูกวางทิ้งเอาไว้โดยไร้ผู้ลิ้มลอง
ความรู้สึกขาด ๆ เกิน ๆ ผุดขึ้นมาในใจ ในสถานการณ์เช่นนี้คุณจะ…
ไวโอลิน เชลโล่ วิโอล่า เปียโน… หลังจากที่ยืนฟังมันอยู่นาน ในที่สุดคุณก็พบสาเหตุที่ทำให้รู้สึกประหลาดขึ้นมา ดูเหมือนว่าเปียโนตัวนั้นจะยังขาด [เสียง] ไปอยู่ คุณเดินเข้าไปสำรวจมันอย่างละเอียดอีกครั้ง ก่อนพบว่ามีสายเปียโนที่ขาดหายไปอยู่จริง ๆ คุณจะ…
ไม่ว่าคุณจะใช้กำลังหรือเวทมนตร์ ตอนนี้ในมือของคุณก็มี [สายเปียโน] อยู่เรียบร้อยแล้ว และทันใดนั้นเอง สายลมวูบหนึ่งก็พัดพาเอาละอองหิมะให้ปลิวว่อนไปทั่วทั้งลานกว้าง แสงจันทร์ส่องกระทบเกล็ดหิมะจนมันดูระยิบระยับราวดวงดาว น่าเสียดายที่คุณกลับต้องปิดตาลงเพื่อไม่ให้ละอองเหล่านั้นปลิวเข้าไป
แต่เมื่อคุณลืมตาขึ้นอีกครั้ง ราชินีขาวผู้งดงามก็ปรากฏตัวขึ้น แล้วยกมือขึ้นพลางชี้นำทางไปยังทิศทางหนึ่ง
บนโต๊ะน้ำชาตัวยาวเต็มไปด้วยบรรดาอาหารคาวหวาน และเครื่องดื่มละลานตา แม้ว่าจะถูกวางทิ้งเอาไว้ท่ามกลางอากาศหนาวเหน็บ ทว่าพวกมันกลับยังดูสดใหม่ชวนให้ลิ้มลอง คุณกล้ำกลืนน้ำลายอย่างฝืนทน กลิ่มหอม ๆ กำลังเรียกให้คุณน้ำลายสอ คุณอดทนอดกลั้น นับ 1 2 3 ในใจ
1 2 3 1 2 3..
อ๋า รู้ตัวอีกทีคุณก็เผลอหยิบคุกกี้กินเข้าไปหกชิ้นเสียแล้ว
